آمار طلاق در سال جاری
در حالی‌که طی یک دهه همچنان بیشترین طلاق‌ها در میان زوج‌های همسن اتفاق افتاده، باید توجه داشت میزان طلاق‌های زوج‌های همسن در سال 83، 6 هزار و 810 مورد بوده که با رشد 66 درصدی به 11 هزار و 332 مورد در 9 ماهه ابتدای سال جاری رسیده است. این رشد 66 درصدی در کنار دیگر تغییرات آماری میزان طلاق در این 10 ساله، نشان از رشد عمومی طلاق طی این سال‌ها دارد؛ رشدی که بیانگر آن است که وقوع طلاق آنچنان فزآینده شده که نمی‌توان آن را تنها مربوط به چند متغیر خاص دانست و تبدیل به پدیده‌ای چندعلی و چندبعدی شده است.
حدی از میزان طلاق ممکن است از بدیهیات هر جامعه در معرض تغییر باشد، اما افزایش بی‌رویه آن، آن هم در جامعه در حال گذار ما، پیامدها و آسیب‌هایی دارد که برای بسیاری از تحلیل‌گران اجتماعی نگران‌کننده است. به همین دلیل کارشناسان در جستجوی دلایل و علل روی آوردن نسل جوان به طلاق هستند تا بدین ترتیب بتوان با شناخت علت، میزان طلاق‌هایی که واقع می‌شوند را کاهش داد.
آمارهای رویدادهای حیاتی مانند ازدواج و طلاق هر ساله توسط سازمان ثبت احوال به صورت ۶ ماهه، ۹ ماهه و یک ساله منتشر می‌شوند. بررسی‌های ماهیانه این آمارها امکان دقیق‌تری را برای مقایسه به کارشناسان می‌دهد و روند کاهشی و افزایشی هر کدام از این رویدادها را به خوبی منعکس می‌کند؛ موضوعی که برای برنامه‌ریزی و انجام تحقیق و بررسی پیرامون دلایل روندهای افزایشی و کاهشی، بسیار لازم و مؤثر است.
توزیع سنی زوجین در زمان طلاق در ۹ ماهه ابتدای سال ۱۳۹۲ همچون سال‌های پیش بدون تغییر بوده و بیشترین میزان آن در گروه سنی دختران ۲۴-۲۰ ساله و پسران ۲۹-۲۵ ساله بوده است. در واقع توزیع سنی میزان طلاق طی ۱۰ ساله اخیر ثابت مانده که با توجه به اینکه توزیع سنی زوجین در زمان ازدواج هم همچنان ثابت بوده و بیشتر طلاق‌ها نیز در سال‌های ابتدایی ازدواج رخ می‌دهد، موضوع چندان عجیبی نیست؛ اما مسئله قابل توجه در این میان تغییر در نرخ طلاق است که در همین گروه سنی در سال ۱۳۸۳، ۹ هزار ۴۵۷ مورد بوده و طی ۱۰ سال به ۱۲ هزار و ۵۳ مورد در ۹ ماهه اول سال جاری رسیده است که نشان از رشد ۲۷ درصدی دارد. مسئله‌ای که نشان می‌دهد جامعه در حال روبه‌رو شدن با جمعیت زیادی از دختران و پسرانی است که در سنین زیر ۳۰ سال مطلقه می‌شوند که این کاهش سن بیوگی، خصوصاً برای زنان، آسیب‌زا خواهد بود.
همچنین تعداد طلاق‌های ثبت‌شده بر حسب طول مدت ازدواج، نشان‌دهنده بیشترین میزان طلاق در سال اول زندگی و پس از آن در سال‌های ابتدایی زندگی است. چنانچه هر چه به سال‌های میانی زندگی نزدیک می‌شویم، از میزان طلاق‌ها کاسته می‌شود. این توزیع میزان طلاق در سال‌های مختلف زندگی هم مسئله‌ای ثابت در نمودارهای ۱۰ ساله اخیر است که آنچه در آن تغییر شدیدی روی داده، نرخ آن بوده است؛ چنانکه میزان طلاق در سال اول زندگی مشترک در سال ۱۳۸۳، ۱۱هزار و ۴۰ مورد بوده که در ۹ ماهه ابتدای سال جاری با یک رشد ۹۰ درصدی به ۲۱ هزار و ۱۲۷ مورد رسیده است. موضوعی که نشان‌دهنده احساس نیاز به حمایت‌های بیشتر از زوجین در سال‌های ابتدایی زندگی و آموزش مهارت‌ها و راه‌های تداوم زندگی مشترک به نسل جوان و زوجین تازه ازدواج کرده است.
(در همین زمینه: رشد ۹۰ درصدی آمار طلاق در سال اول زندگی؛ علل و راهکارها)
همچنین در رابطه با این سؤال که زوجین با چه اختلاف سنی بیشتر در معرض طلاق هستند، نمودارها نشان از بیشترین میزان طلاق در میان زوجین با اختلاف سن صفر و به عبارت دیگر زوج‌های همسن را دارد؛ اما آنچه در این میان نباید فراموش کرد، این نکته است که این نمودار لزوماً نمی‌تواند نشان‌دهنده تأثیر مستقیم فاصله سنی زوجین بر میزان طلاق باشد. زیرا نمودار دیگری که فاصله سن زوجین در زمان ازدواج را نشان می‌دهد، نشانگر آن است که بیشترین ازدواج‌ها هم در ۹ ماهه ابتدای سال جاری میان زوجین همسن اتفاق افتاده و بدین ترتیب می‌توان گفت میزان طلاق در میان زوجین با فاصله سنی‌های متفاوت به همان نسبتی که ازدواج میان آنها اتفاق می‌افتد، روی می‌دهد و متغیر فاصله سنی لزوماً بر میزان طلاق مؤثر نیست.
اما در همین زمینه نگاهی به آمارهای ده ساله نشان می‌دهد؛ در حالی‌که طی یک دهه همچنان بیشترین طلاق‌ها در میان زوج‌های همسن اتفاق افتاده، باید توجه داشت میزان طلاق‌های زوج‌های همسن در سال ۸۳، ۶ هزار و ۸۱۰ مورد بوده که با رشد ۶۶ درصدی به ۱۱ هزار و ۳۳۲ مورد در ۹ ماهه ابتدای سال جاری رسیده است. این رشد ۶۶ درصدی در کنار دیگر تغییرات آماری میزان طلاق در این ۱۰ ساله، نشان از رشد عمومی طلاق طی این سال‌ها دارد؛ رشدی که بیانگر آن است که وقوع طلاق آنچنان فزآینده شده که نمی‌توان آن را تنها مربوط به چند متغیر خاص دانست و تبدیل به پدیده‌ای چندعلی و چندبعدی شده است. پدیده‌ای که تحدید فراگیری آن، وابسته به حل بسیاری از مسائل دیگر اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است.
